In 2007 hebben we Grappa-Jo, oftwel Grappa, opgehaald in België. Een lief teefje met een pientere blik en bomvol streken.  Grappa was een gezonde, energieke pup en erg op ons gericht. Rond haar eerste loopsheid zagen we dat ze uitslag kreeg rond haar bekkie. We probeerden van alles en de uitslag ging ook al snel weer weg. Bij de volgende loopsheid kwam het weer naar voren, alleen werd het toen erger, en erger en erger…
Uit de testen bij de dierenarts bleek dat ze Demodex had en al snel moesten we wassen in chemische baden. Het was voor ons al snel duidelijk dat we haar niet wilden gebruiken voor een eventuele fok en het brak telkens uit als ze tegen de loopsheid aanhikte, dus we lieten haar helpen. Vanaf dat moment heeft ze nooit meer last gehad en was ze een vrolijke, harde werker in het team.

Grappa was de vredestichter in de kennel en ze had alle reuen onder controle. Dol op water.. zomers staat er steenvast een grote teil met water bij het deel van de honden, daar stond ze dan ook geregeld in te watertrappelen. Ook had ze er een handje van om te gappen.  Zo heb ik eens bollen gepoot in de tuin, netjes in een rij voor de haag..  Eenmaal klaar keek ik om en zag dat de hele rij was uitgegraven. Grappa ging er snel vandoor en lag even later op haar dooie gemakje de bollen te pellen.

Toen Grappa ouder werd zagen we dat ze zich steeds vaker terugtrok. Ze werd gerespecteerd in de kennel, alle honden waren dol op haar.. maar ze oogde niet happy meer. Ze heeft een tijd in leid gelopen, maar we merkten dat ze inhield bij afdalingen. Toen hebben we haar op een andere plek in het team gezet, dat leek even goed te gaan. Als snel kwamen we erachter dat Grappa niet zo goed meer zag, ze had staar. Dat bevestigde ook waarom ze timide was. Een vriendin van ons had een (probleem) reu en we wisten dat Grappa hem goed onder controle had, dus we informeerden of Grappa op proef naar haar kon. Zo gezegd zo gedaan en het werkte.. ons meisje fleurde op, de druk van de kennel (lees groot aantal honden) was eraf. Met pijn in ons hart lieten we haar bij Sonja. Het is niet leuk om afscheid te nemen, maar in dit geval was het beter.

We zijn nu een paar jaar verder en Grappa heeft de tijd van haar leven bij Sonja, totdat ze ons belde dat Grap kortademig was en het steeds erger werd. Ze is met haar naar de dierenarts gegaan en er bleek vocht in de longen te zitten. Grappa moest aan de medicatie en deze leek aan te slaan. Helaas van korte duur..
Röntgenfoto’s bij de dierenarts gaven vlekjes in de longen aan. Bij de eerste foto was dat nog twijfelachtig omdat er ook vocht in zat. Bij de tweede keer waren die vlekjes toegenomen en bleek dat er uitzaaiingen waren. Sonja belde bezorgd, wat is wijsheid? Maar ze gaf zelf al antwoord op haar vraag toen ze zei ‘ik durf soms niet eens de deur uit, bang dat ze stikt door de benauwdheid’. Die zelfde dag werd er een afspraak gemaakt bij de dierenarts en heeft ze Grappa laten gaan.

Ray en ik keken op de klok met tranen in onze ogen.. ‘ze is er niet meer’.
Rust zacht meissie.

GrappaJo †
23-04-2007  — 02-05-2016