Binnen leven onze twee pensionado’s, Oxbow en Takoda.
Takoda is bij ons gestart als huishond en is na een verhuizing kennelhond geworden. Iets waar hij het nooit mee eens is geweest. De laatste jaren gaan met ups en downs en hij heeft met zijn dikke poolhonden vacht behoorlijk last van onze Nederlandse kwakkelwinters. Een paar jaar geleden werd hij broodmager, liep steeds strammer en we zagen dat hij pijn had. De dierenarts bevestigde artrose en hij kreeg zware pijnstillers mee. Er liep hier een depressieve hond rond, hij gaf taal nog teken naar zijn omgeving en had een doffe oogopslag. We besloten in overleg met de dierenarts de medicatie aan te passen, maar nog steeds bleef hij depressief en kwam ook niets aan. Uiteindelijk besloten we te stoppen met de medicatie, niet om Ko te pesten maar om te zien of de medicatie de reden van zijn depressiviteit was. Ja, langzaam werd zijn blik weer helder, maar de pijn kwam terug en hij jankte het soms uit. Ook kwam hij geen gram aan en er liep hier een broodmagere hond rond. Op het moment dat Raymondo aangaf ‘dit kan zo niet Heidi, we moeten hem laten gaan’, trok Heidi de Homeopathie kast open. Takoda kreeg dagelijks Glucosamine Compleet, Spieropbouw, Plus druppels en langzaam krabbelde hij weer op. Binnen drie maanden liep hij (vrijwel) pijnloos rond en trok af en toe zelfs een sprintje in de tuin. De Glucosamine gaf verlichting, de spieropbouw zorgde dat hij voldoende spiermassa bleef houden en de Plus druppels deden hun werk als natuurlijke pijnstiller. Ja, geheel pijnloos was (en is) hij niet, maar hij voelt nu wel zijn grenzen en staat weer vrolijk in het leven en dat is wat we willen! Wat zijn wij blij dat hij nog bij ons is.. inmiddels dement, hij speelt graag met zijn (onzichtbare) bal, trekt in de vroege uurtjes graag een sprintje en geniet volop van het binnen-leven. Het is een taaie, die oude Ko!
Oxbow zit nog maar net binnen, in de eerste instantie geheel tegen zijn zin. Hij liep al wat strammer, stond soms stil in het niets te staren, maar het was de groep (de honden in de kennel) die hem fit hield en zorgde dat de dementie langzaam ging. Eind 2015 gaf Oxbow aan dat hij liever in zijn nachthok bleef ipv in de kennel, we gaven hem zijn zin.. de deur van zijn hok bleef open en hij kon op eigen terrein gaan en staan waar hij wilde. Stond hij voor de achterdeur dan ging deze ook voor hem open, maar dan maakte hij snel rechtsomkeert. Oxbow begon af te vallen en begon zichzelf kaal te plukken en te krabben. Nu moet ik erbij vermelden dat onze oudjes van het ‘oude type’ zijn en elk jaar last van hun dikke (ondervacht) hebben. We besloten het nachthok te ontsmetten, stro te verversen en poederden Ox om ongedierte uit te sluiten (wassen doen we niet met koud weer). We ontdekten dat het dwangmatig gedrag was en realiseerden dat we hem hier snel uit moesten halen. Zo gezegd zo gedaan, Oxbow werd naar binnen gehaald en dat nam hij ons niet in dank af. Om daad bij woord te voegen.. deponeerde hij zijn ontlasting in de woonkamer en liep zelf weer snel naar de berging om daar verder te slapen. Maar een berging is toch niet zo’n fijne plek met drie kinderen in huis die in- en uit lopen. Oxbow zocht zijn plek in de woonkamer, naast Takoda op het ligkussen voor de verwarming. We kwamen tot een compromis, als hij netjes buiten ontlaste dan mocht hij binnen tegen de verwarming liggen als hang-oudere. Inmiddels begint zijn vacht weer te groeien, al is hij nog steeds mager en beseffen goed dat zijn lichaam niet alles meer opneemt. Hij heeft nu binnen zijn rust gevonden, vind het goed zo en daagt ons af en toe zelfs uit voor een spel – dan mept hij met zijn poten tegen onze benen aan en heeft weer babbels! Als hij zo zijn dagen kan slijten, vinden wij het prima. Dat heeft hij verdiend!
Twee pensionado’s in huis hebben is geweldig. Ja, ze slapen veel, de snelheid is eruit en af en toe heeft een commando een wat langere inwerktijd nodig 🙂 Maar die blik wanneer je ze roept, met ze naar buiten gaat en wanneer ze een speelse bui en ontzettend veel babbels hebben, is onbetaalbaar! Met recht genieten.
