Canicross geschiedenis

Al sinds de prehistorie zijn er, op basis van gevonden glijders, gemaakt van hertengeweien, aanwijzingen dat men honden gebruikte voor transport van goederen. Naar analogie van de in ons land gebruikte hondenkarren, waarbij een hond voor een handkar in een tuig loopt, worden in ieder geval al vanaf de 15de eeuw in sneeuwrijke landen, met name in Scandinavië, één enkele hond gebruikt voor het trekken van kleine sleeën met name voor transport van goederen. Pas later wordt het trekken van veel grotere sleden met een hondenspan, voor transport van zowel goederen als mensen geïntroduceerd.

In de 18de eeuw ontstaat in Finland een (wedstrijd-) sport die Pulka wordt genoemd. Hierbij trekt één hond een sleetje met één ‘musher/menner’ die de hond ondersteund door het gebruik van twee korte ‘poles’. Pulka slaat echter niet echt aan in de andere Scandinavische landen doordat in de 19de eeuw het skiën en langlaufen een vlucht neemt en men dit ook met een hond gaat doen: skikjøring (Skijoring). Daarnaast worden deze twee activiteiten, al voor ze een sportkarakter krijgen, gebruikt om de leidhond te trainen, door het aanleren van de nog steeds door ons gebruikte commando’s: hike/gogo, haw/links, gee/rechts, whoa/stop.

Tijdens en na de kolonisatie van Canada en Noord-Amerika spelen honden een erg belangrijke rol en hier ontstaat, eind 19de eeuw, als zomerversie van het Skijoring het Canicrossen en veel later als afgeleide van Pulka het zogenaamde bike-jöring. Beiden (Canicrossen / bike-jöring) worden ook nog steeds gebruikt als africhtingmethode voor de ‘leidhond’. In Europa werd circa 20 jaar geleden het Canicrossen, waarschijnlijk, vanuit Canada geïntroduceerd en slaat met name in Frankrijk aan als nieuwe hardloop-/hondensport.

Pulka betekent in het Zweeds  “klein sleetje”

Snel daarna wordt het ook opgepikt in België en Engeland. Inmiddels is het een over de hele wereld gekende sport die, per land in een verschillend tempo, aan populariteit wint.